ماهنامه فرهنگ و سینما

گفتگو با محمد احمدی


سعی می کنم حضور کارگردان در کارهایم دیده نشود
محمد احمدی در سال ۱۳۴۱ در شهرستان یزد به دنیا آمد. وی تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در تهران به انجام رساند و پس از انقلاب به زادگاه خود بازگشت. از سال ۱۳۶۸ در واحد تولید فیلم حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی مشغول به کار شد و این همکاری تا سال ۱۳۷۱ ادامه داشت. وی در سال ۱۳۷۰ تحصیلات خود را در رشته عکاسی از دانشکده هنرهای زیبای تهران به پایان رساند. احمدی از سال ۱۳۷۰ به مدت ۱۰ سال مدیریت امور عکاسی و سازمان تبلیغات سازمان صنایع دستی ایران را بر عهده داشت.
چطور از رشته عکاسی به کارگردانی در سینما سوق پیدا کردید؟
درسال ۱۳۶۵ با قبولی در رشته عکاسی وارد دانشکده هنرهای زیبا شدم و از آن جا که عکاسی دومین رشته انتخابی ام بعد از سینما بود، با خود فکر کردم عکاسی یک ارتباط مستقیم با تصویر و سینما دارد چون به کارگردانی و ساخت فیلم بسیار علاقه مند بودم. در سال ۱۳۶۸ فیلم غریبه ها را به صورت سوپر هشت ساختم که در انجمن سینمای جوان سه جایزه در زمینه های فیلمنامه نویسی، کارگردانی، بازیگری را دریافت کرد. بعد از اتمام درسم به سمت فیلمبرداری کشیده شدم تا این که در سال ۱۳۸۳ سه فیلم کوتاه و مستند ساختم که معروف ترین آن ها فیلم اسیر انتظار بود که خیلی مورد توجه قرار گرفت و در هشت فستیوال چهار جایزه دریافت کرد. در واقع می خواستم خود را به کارگردانی نزدیکتر کنم. در سال ۱۳۸۳ تصمیم گرفتم فعالیت خود را به صورت حرفه ای با ساخت فیلم بلند سینمایی آغاز کنم.
ایده شکل گیری ساخت فیلم شاعر زباله ها چگونه حاصل شد؟
با محسن مخملباف درمورد فیلمنامه صحبت کردم و ترجیح می دادم اولین اثرم با فیلمنامه ای از خودم نباشد. مخملباف بیست قصه یک خطی را به من پیشنهاد کرد و من قصه شاعر زباله ها را انتخاب کردم و ایشان فیلمنامه را نوشت
شاعر زباله ها چه ویژگی داشت که به ساخت آن تمایل پیدا کردید؟
فیلمنامه دارای قصه ای اجتماعی و واقع گرا بود که بسیار دوست داشتم و شخصیت قصه رفتگری است که شاید هیچ کس او را نمی بیند، او می تواند تحصیل کرده یا عاشق باشد و این برایم جذابیت داشت.
بازیگران فیلم چگونه انتخاب شدند و حضور لیلا حاتمی در کنار بازیگران نا آشنا چگونه اتفاق افتاد؟
زمان خواندن فیلمنامه،کاراکتری در فیلم بود که از همان ابتدا لیلا حاتمی به دلیل چهره و نوع بازی اش در ذهنم برای این نقش شکل گرفت و برایم مهم بود که در این کار حضور داشته باشدو ایشان هم پذیرفت. من برای باور پذیر کردن نقش برای مخاطبان بسیار تلاش کردم، به همین دلیل به دنبال بازیگران نا آشنا رفتم که البته اکثر آن ها بازیگران تئاتر هستند. بازیگر نقش رفتگر هم نابازیگر نیست، ایشان لیسانس تئاتر دارد و قبلا در فیلم سینمایی مارمولک به ایفای نقش پرداخته است.
حضور پرویز پرستویی به عنوان مشاور هنری در این فیلم چگونه شکل گرفت؟
ایشان در امور بازیگری نقش بسیار موثری داشتند و وظیفه بازی گیری به عهده ایشان بود. کمی در بازی گیری به دلیل کار اول، کمی ضعف داشتم و ترجیح دادم کسی که تجربه بازیگری دارد در کنارم باشد.
در چه جشنواره هایی شرکت کردید و از جوایز و افتخارات فیلم برایمان بگویید!
این فیلم در شانزده فستیوال شرکت کرد و توانست چهار جایزه بین المللی دریافت کند. در جشنواره میلان ایتالیا به عنوان بهترین فیلم از نظر تماشاچیان، در جشنواره ریل ورد کانادا جایزه بهترین فیلم ، در جشنواره اوکراین جایزه بهترین فیلم کلیساهای جهانی و جایزه بهترین فیلمنامه جشنواره فیلم تاجیکستان را دریافت کرد.
نحوه برخورد منتقدان خارجی به این فیلم توضیح دهید؟
منتقدان و تماشاچیان از فیلم راضی بودند و نظرها مثبت بود. در واقع کسب جوایز نشان داد که مردم توانستند ارتباط خوبی با فیلم برقرار کنند. در زمان نمایش فیلم دوست داشتن مردم را می دیدم که خوب با فیلم ارتباط برقرار کردند.
دلیل موفقیتتان را در اولین فیلم بلند سینمایی خود در چه می بینید؟
من فکر می کنم نوع قصه باعث شد که رابطه خوبی با تماشاگر برقرار شود. البته سعی شد نوع پرداختنش در خدمت فیلمنامه باشد و حضور کارگردان در فیلم حس نشود.
فیلمنامه چقدر در موفقیت ساخت یک فیلم اهمیت دارد؟
به نظر من فیلمنامه همه چیز یک فیلم است. وقتی خوب باشد حتی کارگردان ضعیف هم می تواند در حد متوسط عمل کند. اگر فیلمنامه خوب نباشد و اجزایش درست چیده نشده باشند کارگردان نمی تواند فیلم خوب بسازد.
آیا هدف شما فقط ساخت فیلم های جشنواره ای است و استقبال مخاطبان خاص مدنظر شماست؟
من به جشنواره ای بودن فیلم ها اعتقادی ندارم. همکاری من با کارگردان های مختلف مثل محسن مخملباف، ابوالفضل جلیلی، مرضیه مشکینی، علی شاه حاتمی به عنوان فیلمبردار در فیلم هایی بوده که هیچ کدام برای گیشه ساخته نشده بودند. دوست دارم فیلم سالمی بسازم که مخاطب را گول نزند و مخاطب زیادی داشته باشد به گونه ای که زمانی که مردم فیلم را می بینند، لحظه ای به محتوای فیلم و پیامی که می خواسته بیان کند فکر کنند. هیچ وقت دوست ندارم به سینما به عنوان سرگرمی صرف نگاه کنم.
تاثیر فعالیت در سینمای مستند بر فیلم شما به چه شکل بود؟
طبعا فیلم مستند نگاه را تقویت می کند، در مستند باورپذیری اثربسیار زیاد است و مردم بیشتر آن ر باور می کنند، دوست دارم در کار سینمایی هم فیلم به واقعیت نزدیکتر باشد چون تاثیر مثبتی بر فیلم سینمایی دارد.
علت همکاری شما با محسن مخملباف در اکثر کارهایتان چیست؟
از سال ۱۳۷۳ با ایشان دوست هستم و معمولا انسان دوست دارد با کسانی کار کند که با آن ها راحت است که در کنار ایشان تجربه کسب کردم.
در حال حاضر ترجیح می دهید کدام یک از فعالیت های هنری تان را ادامه دهید؟
من دیگر عکاسی و مدیریت تولید را انجام نمی دهم. به تهیه کنندگی بسیار علاقه دارم و در حال گرفتن مجوز تهیه کنندگی هستم که بتوانم هم کار خودم را تهیه کنم و هم با کارگردان های دیگر همکاری داشته باشم. در عرصه فیلمبرداری هم زمانی که بتوانم با کارگردان رابطه خوبی داشته باشم یا فیلمنامه ای مورد علاقه ام باشد حتما همکاری خواهم کرد.
تاریخ گفتگو: خرداد ۸۶

لینک کوتاه: http://mona-karimi.ir/BuMcX

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.