خودم را فوتبالیست می دانم
کشف بازیگران با استعداد در عرصه سینما و تلویزیون که پیش از این تجربه حضور در عرصه های دیگر را داشته اند توسط فیلمسازان موضوع تازه ای نیست. پژمان جمشیدی یکی از آن چهره هاست، فوتبالیستی سرشناس که پیش از این در قاب مستطیل زمین چمن توپ می زد و در قامت یک فوتبالیست شناخته می شد، اما سرنوشت او را در مسیر تازه ای قرار داد و به پیشنهاد پیمان قاسم خانی فرصتی برای محک خود در این عرصه یافت و توانست به خوبی پاسخ این اعتماد را بدهد و در سریال پژمان تماشاگران را با چهره ای دیگر از خود روبرو نماید. سه سال فعالیت های مداوم و حرفه ای او در زمینه تئاتر و سینما نشان داد که استحقاق ماندگاری در این عرصه را به خوبی دارد و مخاطبان او را به عنوان یک بازیگر می پذیرند. فیلم سینمایی “خوب بد جلف “نخستین اثر سینمایی پیمان قاسم خانی در مقام کارگردان با کست سه نفره سام درخشانی، پژمان جمشیدی وحمید فرخ نژد این روزها بر پرده سینما هاست. با پژمان جمشیدی به بهانه اکران فیلم سینمایی “خوب بد جلف “و فعالیت هایش در این چند سال گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.
پیش از این در قامت فوتبالیست و چهره ای شناخته شده در زمین های فوتبال بازی می کردید و پس از مدتی به عنوان بازیگر در سریال پژمان به مخاطبان معرفی شدید!!
در واقع هیچ وقت به بازیگر شدن فکر نکرده بودم و حضورم در این سریال کاملا اتفاقی بود. تشخیص پیمان قاسم خانی این بود که می توانم در این عرصه موفق شوم. به نظرم این گونه نیست که فرد تصمیم بگیرد بازیگر شود و خود را امتحان کند، البته شاید این اتفاق یک بار در زندگی هر فردی رخ دهد و موقعیت بازیگری برایش پیش بیاید، اما اگر تمرکز در کار وجود نداشته باشد و به توانایی های بازیگری او اضافه نکند موفقیتی در کار نیست.
گویا ایده سریال پژمان از سوی شما مطرح شد و پیمان قاسم خانی به نگارش فیلمنامه مشغول شد؟
بله. به دلیل آشنایی با پیمان قاسم خانی ایده سریال را به او طرح کردم، چون می دانستم وی در حیطه طنز بی رقیب است و می توانم به ایشان اعتماد کنم. پیمان قاسم خانی از قبل پیشنهاد بازی در نقش پژمان را داده بود که بعد از جلساتی که گذاشتیم مجاب به ایفای نقش شدم. در واقع همه کسانی که می شناختم مخالف حضور من به عنوان بازیگر بودند و می گفتند که این کار را نکن، ولی من این ریسک را به خاطر پیمان و محراب پذیرفتم و خدا را شکر مردم از سریال استقبال کردند و از آن به بعد حضور من در این عرصه جدی شد.
پژمان تا چه حد الهام گرفته از زندگی و شخصیت خود شما بود؟ چقدر دست پیمان قاسم خانی را در زمینه خلق شخصیت باز گذاشتید؟
پژمان در سریال اصلا شبیه من نیست، چون در زندگی آدم جدی تری هستم. فقط یکسری اتفاقات رئال و واقعی در زندگی ام روی می داد که مقدمه ای برای ایده سریال پژمان و نگارش طرح و فیلمنامه توسط پیمان قاسم خانی شد. خیلی در فیلمنامه دخالت نکردم و به قول شما دستشان در این زمینه باز بود که با من شوخی کنند. به رفاقت با آن ها ایمان داشتم و مطمئن بودم خروجی کارخوب خواهد بود.
ایفای نقش کمدی و طنز نیازمند مهارت و البته تجربه های کار در این زمینه است و شما ریسک بازی در نقش طنز را در پژمان تجربه کردید.درباره ویژگی های کار کمدی بگویید؟
به نظرم ژانر کمدی یکی از سخت ترین ژانرها برای بازیگر است، به خصوص در کشور ما که خنداندن مردم بسیار سخت شده و با وجود دنیای مجازی و فضای اینترنت بسیار راحت می توانند بروزترین ساخته های سینمایی دنیا را ببینند و در واقع سخت گیر شده اند. یک جمله معروف است که می گوید بازیگران کمدی شاید بتوانند بازیگران ژانرهای دیگر هم باشند و مثلا در ژانر درام بازی کنند، اما بالعکس کمتر اتفاق می افتد و اگر اتفاق بیفتد احتمالا موفق نمی شوند. در طول این سه سال برای پیشرفت و یادگیری کارهای بسیاری انجام دادم که خیلی دوست ندارم دراین باره توضیح بدهم.
پس از حضور موفق در سریال پژمان که همه نگاه ها متوجه شما شد، به شکل مداوم فعالیت خود را درتلویزیون با فیلم تلویزیونی، تئاتر و حتی سینما ادامه دادید و سال های پرکاری را تجربه کردید. از این حجم کاری در طول سه سال راضی بودید؟
سعی کردم در طول سه سال کار در عرصه تصویر بسیار گزیده کار کنم، چون جبران اشتباه در انتخاب نقش ها و کار تصویر بسیار سخت است و در تصویر این ریسک را نکردم، ولی در تئاتر به دلیل طیف مخاطبان کمتر، ریسک بیشتری دراین زمینه می توان کرد. در مقطعی که تازه وارد این عرصه شده بودم به دلیل نویسندگی مهراب قاسم خانی بازی در آن را پذیرفتم و با وجود پرفروش بودن ، کار مورد علاقه من نبود. فکر می کنم آن فیلم تلویزیونی اولین و آخرین تله فیلمی باشد که در زندگیم بازی کردم. پس از آن در سریال مهدی کرم پور و فیلم های سینمایی “آتش بس ۲″، “پنجاه کیلو آلبالو” و “خوب بد جلف” ایفای نقش کردم. درحال حاضر مشغول کار در دو سریال هستم ، سریال “نفس” اثر جلیل سامان که با وجود نقش کوتاه مشتاق همکاری با جناب سامان بودم و دیگری سریال ۶۰ قسمتی سامان مقدم که برای نوروز آماده می شود و کست بسیار خوبی دارد. طبیعی است که نقش ها در این سریال بین۷ بازیگر اصلی تقسیم می شود و نقشم را دوست دارم. به نظرم مردم با این سریال ارتباط برقرار می کنند و آن را دوست داشته باشند چون بازیگران مورد علاقه آن ها در سریال حضور دارند. نقش کوتاه دیگری در یک فیلم سینمایی برای علیرضا امینی بازی کردم که قرار بود نقش اصلی را داشته باشم ولی به دلیل هم زمانی با سریال سامان مقدم امکانش فراهم شد و چون دوست داشتم هردو تجربه را داشته باشم بازی در آن را نیز قبول کردم.
بازیگری در عرصه تئاتر به مراتب مشکل تر از مدیوم های دیگر است. اجرای ۱۲ کار صحنه ای در ۳ سال چه تجربه ای برایتان داشت؟علاوه بر این که حاشیه هایی هم درباره حضورتان در تئاتر مطرح شد ولی شما بی توجه به حرف و حدیث ها با تمرکز به کارتان ادامه دادید!
در طول ۳ سال ۱۲ کار صحنه ای انجام دادم که مورد علاقه من و مخاطبانم بوده است. سعی می کنم تا بیشتر در عرصه تئاتر فعالیت کنم، چون بیشتر یاد می گیرم و از لحاظ روحی مرا بیشتر راضی می کند. در واقع کار در تئاتر باعث شد که سخت سلیقه شوم و هر کاری را انجام ندهم. مسلما بازی در تئاتر تفاوت های بسیاری دارد، چون اجرای زنده و نفس به نفس با تماشاگر دارید و حق اشتباه کردن وجود ندارد که از این نظر بسیار شبیه فوتبال است، کما این که بازیگری تا حدی سخت تر است.
درباره حواشی پیش آمده نمی خواهم خیلی صحبت کنم و برای همه منتقدان احترام قائلم. در نهایت کاری که به آن اعتقاد داشته باشم و فکرکنم درست است و توان آن را دارم انجام می دهم. انتقاد ناجوانمردانه و نادرست انگیزه مرا بیشتر می کند.
به این فکر کردید که تا امروز بازیگری در نقش های کمدی برایتان کافی باشد و از این پس پیشنهاد نقش های جدی را هم بپذیرید؟
بستگی به فیلمنامه دارد، طبعا ابتدا فیلم نامه را می خوانم تا متوجه شوم که آیا نقش را دوست دارم و توانایی اجرای آن را دارم یا نه؟! به این فکر نمی کنم که صرفا نقش کمدی باشد و همیشه دوست دارم شخصیتی که بازی می کنم را کمی شیرین و دوست داشتنی ایفا کنم.
نظر دوستان فوتبالی ازورودتان به دنیای بازیگری ازهمان ابتدا چه بود؟
مانند همه بخش های دیگر جامعه طرفداران و منتقدینی در این زمینه وجود داشت. اما تعداد منتقدان خیلی زیاد نبود، چون حضورم در فوتبال و هنر دو مقوله کاملا مستقل است. مثل همه اقشار دیگر جامعه به صحبت هایشان گوش می کنم، ولی بازخوردها راهم را تغییرنمی دهد و برایم تعیین کننده نیست.
به عنوان فوتبالیست سابق و بازیگر امروز، چه تفاوتی میان شهرت در فوتبال و شهرت در بازیگری وجود دارد ؟
فوتبال رشته پرطرفداری است، اما چون در استادیوم ها خانم ها را نمی توانیم ببینیم نمی توان بین خانواده ها این موضوع را تقریب زد، ولی بازیگری در سینما و به ویژه تلویزیون در خانواده ها دیده می شود و فراگیر است. به نظر می رسد بازیگری شهرت بیشتری دارد چون مخاطب گسترده تری در همه رده های سنی و اقشار جامعه دارد
گویا علاقه تان به موسیقی ، شما را به فعالیت جدی در این زمینه هم هدایت کرد!
بله. همیشه موسیقی و خوانندگی را دوست داشتم و چندبار هم تجربه آن را کردم، اما اکنون فرصت فعالیت در موسیقی را ندارم
آیا به تفکیک حوزه کاری هنرمندان اعتقاد دارید که بعضا در عرصه های دیگرورود نکنند و با تمرکز بیشتری به فعالیت در حرفه مربوطه که تخصص دارند گام بردارند؟
به نظرم به استعداد آدم ها مربوط می شود، شاید کسی که امروز خواننده خوبی است اگر در گذشته بازیگری می کرد، آدم موفق تری می شد و صرفا روند زندگی و تقدیر باعث شده تا اول خوانندگی را تجربه کند. خیلی نمی توانم به این موضوع وارد شوم چون من هم این کار را کردم و رطب خورده منع رطب نمی تواند بکند. به نظرم اگر کسی در هر عرصه ای استعداد داشته باشد باید به آن ورود کند. مخاطب این عرصه ها مردم هستند وطبیعتا خودشان باید انتخاب کنند که چه کسی را دوست داشته باشند و چه کسی را دنبال کنند، اگر کسی اشتباه وارد عرصه دیگر شود خیلی ماندگارنخواهد بود که نمونه های بسیاری در این زمینه دیدیم.
شما به همراه سام درخشانی پارتنرهای خوبی از سریال پژمان تا فیلم سینمایی خوب بد جلف برای یکدیگر بودید.همکاری با پیمان قاسم خانی و این کست در هر دو کارچگونه بود؟
من و سام درخشانی دوستان بسیار صمیمی هستیم و برحسب اتفاق سام برای سریال پژمان انتخاب شد که بسیاربرایم خوشایند بود، چون با او راحت بودم و تجربه بسیار خوبی درهر دوکار برایم بود. خوشحالم کست دونفره مورد اقبال تماشاگران واقع شده است. تجربه همکاری در هر عرصه ای اعم از هنری، ورزشی و رفاقت با پیمان قاسم خانی فوق العاده است و یکی از شخصیت های مورد علاقه و درجه یک در زندگیم است که با او برخورد کردم. در ۱۴ سال دوستی کوچکترین ناراحتی از او نداشتم و امیدوارم این دوستیمان ادامه یابد و همیشه سلامت باشد و برای سینما هم چنان بنویسد چون مردم نشان دادند فیلمنامه های او را دوست دارند و به نظرم با کمدی هایی که می نویسد چراغ سینما را روشن نگه می دارد.
آیا خوب بد جلف می تواند نسخه سینمایی پژمان تلقی شود؟
بله. به نوعی نسخه سینمایی پژمان است به این دلیل که قرار بود این اتفاق بیفتد ولی بنا به دلایلی میسر نشد، چون برند پژمان متعلق به تلویزیون است و تهیه کننده نمی توانست صد در صد این فیلم را به نام پژمان بسازد. به همین دلیل پس از این که مدیران وقت تلویزیون تغییر کردند و صحبت های مقدماتی از بین رفت و به سرانجام نرسید، قرار شد شوخی های سریال پژمان را در فیلم سینمایی” خوب بد جلف” تکرار نشود و از اسم پژمان نیز استفاده نکنیم.
با توجه به عقبه فوتبالی که داشتید، آینده بازیگری خود را چگونه می بینید؟
همیشه خود را فوتبالیست می دانم، چون شیرین ترین و بهترین سال های زندگی ام فوتبال بازی می کردم و افتخارم این است که در دوران جوانی ورزشکار و بازیکن ملی کشورم بودم. فوتبالیست بودن آرزوی کودکی من بود و جزء لاینفک و جدانشدنی زندگیم است. سرنوشت مرا به عرصه هنر در بازیگری کشاند و تا روزی که پیشنهادات خوب در این عرصه داشته باشم و احساس کنم که توانایی ماندن در این عرصه را دارم کار را ادامه می دهم، اما دوست دارم شرایطی مهیا شود تا روزی تجربه مربیگری داشته باشم و شانسم را در این عرصه بسنجم، چون بسیار جدی فوتبال را پیگیری می کنم و از آن دور نیستم.
تاریخ گفتگو: اسفند ۹۵