ماهنامه فرهنگ و سینما

یادداشت فیلم لامپ ۱۰۰

فیلم سینمایی لامپ ۱۰۰

روزنه امید در دل تاریکی
نام سعید آقاخانی ناخود آگاه ذهن را به یاد آثار طنز موجود در کارنامه اش چه در مقام بازیگر و چه به عنوان نویسنده و کارگردان می کشاند. او در چرخشی جالب تصمیم گرفته در نخستین حضورش در سینما موضوعی اجتماعی را دستمایه کار خود قرار دهد. وی که به تازگی در جشنواره سی و سوم فیلم فجر توانست با دریافت سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول مرد، شکل تازه ای از حضور خود را در زمینه حضور جدی در نقش های سینمایی را نمایش دهد، این روزها با فیلم سینمایی لامپ ۱۰۰ در مقام نویسنده و کارگردان میزبان مخاطبان سینما قرار گرفته است.
فرزین(محسن طنابنده) به دلیل اعتیاد و استعمال مواد مخدر دچار آسیب های روحی و جسمی شده و زندگی او در حال فروپاشی است، او تصمیم می گیرد به خاطر همسر و دو فرزندش اعتیاد را ترک کند، اما هربار به دلیلی عهد خود را می شکند
محوریت قرار دادن موضوع اعتیاد و نمایش زندگی و تلاش شخص معتاد برای ترک آن، در فیلم ها و سریال ها ایده تازه ای نیست که البته با توجه به گسترش این معضل اجتماعی همواره قابلیت پرداخت آن وجود دارد. رانده شدن و تحقیر فرد از سوی خانواده همواره باعث تشدید شرایط نامناسب فرد معتاد می شود که فیلم ضمن نمایش اعتیاد فرزین، قصد دارد تا عواقب آن را در بستر زندگی فردی و خانوادگی به شکل رانده شدن فرزین از سوی خانواده و واداشتن او به ترک اعتیاد به تصویر بکشد. فیلم یک درام اجتماعی تلخ است که سعی شده با نگاهی متفاوت تر به مشکلات روحی روانی فرد بیمار و اثرات ویرانگر استعمال شیشه که توهم زایی است بپردازد. فیلم دارای ایده و قصه یک خطی است که فاقد خرده پیرنگ ها و گره افکنی در فیلم نامه می باشد و نتیجه کار را به تکرار صحنه هایی از پریشانی و اوهام فرزین تبدیل کرده است. در واقع لامپ ۱۰۰ بسان یک تله فیلم قوی عمل کرده که با انتخاب مناسب محسن طنابنده که بار اصلی فیلم را به دوش می کشد از آن اثری قابل قبول درآورده است. گریم و موسیقی نقطه قوت فیلم محسوب نمی شود و حجم بسیار بالای موسیقی به ضرباهنگ فیلم لطمه زده است ، بهتر بود تا به تناسب مضمون موسیقی هماهنگ تری با فیلم ساخته می شد تا به ارتقای سطح فیلم کمک نماید. تدوین فیلم با توجه به احوال پریشان فرزین در بازگشت به تخیل و واقعیت برای مخاطب قابل قبول شده است. اما قرار است یک سوم پایانی و گره گشایی فیلم تصمیم فرزین برای ترک اعتیاد و حرکت به سوی خارج از شهر با دوربین دستی اش که تنها همسفر اوست و ثبت کننده هر لحظه از احوالات اوست تاثیرگذارترین صحنه فیلم باشد و مخاطب را به پایانی قابل قبول و امیدوارکننده سوق دهد. مهم ترین ویژگی مثبت فیلم ترک اعتیاد فرزین است که با پیروزی او بر خیر محقق می شود. فرزین پس از غلبه بر مواد قبری را آماده می کند و مواد را درون آن دفن می کند. سپس با بیان دیالوگ فرزین قبل مرده بر سر قبر فاتحه می خواند. دوربین دستی او نیز نقش ناظر به اعمال فرزین را ایفا می کند که قرار است منعکس کننده وقایع پیش آمده و صحت ادعای فرزین برای همسرش باشد. به نظر می رسد علی رغم داشتن نقاط ضعف که در اولین اثر سینمایی فیلمساز امری بدیهی است، فیلم دارای نکات مثبتی است و آقاخانی توانست همانند فیلمسازان دیگر، سهم و رسالت خود را در ارائه اثری با نگاهی به این معضل اجتماعی ایفا نماید و با پایانی ملموس، نور و روزنه ای از امید را برای مخاطب روشن کند.
اردیبهشت ۹۴

لینک کوتاه: https://mona-karimi.ir/2m94q

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.