همیشه تمام سلایق را نمی توان پوشش داد
نمایشگاه مطبوعات امسال را چگونه ارزیابی می کنید؟
از سال ها پیش به نمایشگاه می آمدم و به نظرم امسال استقبال خوبی شده و حضوری پررنگ را شاهد هستیم. در این یک سال غرفه ها و تعدد دنیای مجازی و مطبوعات کاغذی بیشتر شده و در این زمینه پیشرفت کردند که امیدوارم کیفیت کارشان هم خوب باشد و بالا برود.
نقش و تاثیر مطبوعات را در دیده شدن هنرمندان چگونه می بینید؟
بله در همه جای دنیا هنرمندان با مطبوعات برای مردم شناخته می شوند. در واقع روزنامه ها زوایای مختلف آن ها را پوشش می دهند و باید اطلاعات صحیحی به علاقه مندان بدهند که بهترین حالت ارتباط صداقت است که متاسفانه گاهی در خبرگزاری ها و مطبوعات این اتفاق نمی افتد و هنرمندان گله مند می شوند. تا زمانی که صداقت و ارتباط سالم دو طرفه وجود داشته باشد به نظر می آید که مردم استقبال می کنند و می بینند. فکر می کنم با وجود تعدد خبرگزاری ها و سایت ها که اخبار را به روز به مردم می رساند، اما در این میان خبرگزاری که اخبار صادقانه و شفاف تر را در اختیار مردم بگذارد همیشه طرفداران بیشتری دارد.
رابطه شما با مطبوعات چگونه است و به نظر شما چرا عده ای از هنرمندان از رسانه ها دوری می کنند ؟
شاید به شخصیت آدم ها بر می گردد که تعیین کننده است و ربطی به هنرمند و غیر هنرمند ندارد. از حدود ۱۴ سال پیش که وارد این حرفه شدم همین روحیه را داشتم که همیشه پاسخگوی خبرنگارانی که تماس می گیرند بودم، چون احساس وظیفه می کنم. البته گاهی پیش آمده که خبری متناقض درباره ام کار شده اما هرگز ناراحت نشدم. به نظرم این رفتار به شخصیت درونی آدم ها مربوط می شود و گاهی ژست است که ترجیح می دهند از مردم دور باشند. مشهور بودن با محبوبیت فرق دارد و هر چه هنرمند محبوب تر باشد نام هنرمند برایش ارزنده تر است. شهرت الزاما هنرمند را نگه نمی دارد
درباره همکاری با شهرام شاه حسینی و نویسندگی فیلمنامه بگویید؟
زمانی که وارد پروژه شدم طرح کلی قصه وجود داشت که برای بهروز مفید تهیه کننده کار بود و ۲۶ قسمت سریال توسط دوستان نوشته شده بود. پروسه دو ساله اتفاق افتاده بود و این سریال دچار دستخوش و بازنگری های مختلف شده بود. آن کار هم زمان با تغییر مدیریت در سازمان و تغییر مدیران بود که تغیییر و تحولات تاثیر زیادی بر سریال داشت که پس از ۲ سال دوستان نویسنده حس آن که تغییرات دوباره انجام دهند نداشتند و کار نیاز به بازنگری جدی داشت. در مرحله اول برای کسب اجازه برای دست بردن در فیلمنامه با دوستان تماس گرفتم که موافقت کردند و سریال را با حفظ طرح کلی و نگه داشتن چند موقعیت خوب در سریال از ابتدا نوشتم. خوبی کار ما این بود که کارگردان از ابتدا انتخاب شده بود و از نقطه نظراتش بهره گرفتیم. قصه ها را می نوشتم و علی رغم تایم کم بازنگری می شد تا نظرها تامین شود. در واقع من، تهیه کننده و کارگردان هرسه با حفظ شئونات و عرف و فرهنگ جامعه قصه را پیش می بردیم. یکی از نقاط مثبت حضور کارگردان در کنار سکانس ها و جزییات و شخصیت ها در فیلمنامه بود و حتی انتخاب درست بازیگران بود که با تعدادی از آن ها کار کرده بود و با توانایی هایشان آشنایی داشت که باعث شد به نتیجه برسد.
فکر می کنید بازخوردها چگونه باشد؟ با توجه به این که مخاطبان سریال ها گاهی از پایان آن راضی نمی شوند و توقع شان برآورده نمی شود!!!
تا جایی که من در فضای مجازی و تحقیقات میدانی دنبال می کردم مردم کار را دوست داشتند و با قصه ارتباط برقرار کردند. معمولا سریال ها و فیلم ها در بخش میانی و پایان بندی آسیب می بینند و نمی توانند رضایت کامل را جلب کنند. البته پایان سریال برای عده ای گاهی رضایت بخش نیست که البته بخشی از آن سلیقه ای است که نمی توان همه طیف ها را پوشش داد ولی بخشی دیگر آن است که مردم راضی بیرون بیایند و پاسخ سوالاتشان را گرفته باشند،پیام های قصه را درک کرده و از سرانجام شخصیت ها که دنبال کرده حس لازم و مثبت را بگیرد، درواقع به انتخاب هایی که شخصیت ها انجام می دهند احترام بگذارد و فکر کند اگر خودش به جای شخصیت بود همین کار را می کرد. یعنی انتخاب منطقی و دراماتیک. اما اگر مردم حس کنند شخصیت می توانست راه دیگری را انتخاب کند آن را پس می زنند. اگر نگاه سازندگان اثر با نگاه مخاطبان یکسان باشد معمولا اتفاق خوبی برای پایان سریال و فیلم می افتد. سعی شد طوری نشان دهیم که مردم اگر بخواهند هم نتوانند قصه را پیش بینی کنند. معمولا کارملودرام پایان خوشایند دارد و ممکن است مردم بگویند به خوشی تمام می شود، امامهم شیوه رساندن به پایان خوش است که مردم می توانند قصه را دنبال کنند.
تاریخ گفتگو: آذر ۹۵